بلاگ

کانال کشی ساختمان

کانال کشی ساختمان به منظور انتقال هوای گرم یا سرد و نیز انتقال هوا به صورت “تهویه بدون گرمایش و سرمایش” طراحی و اجرا میشود. افت فشار کمتر، ایجاد صدای کمتر، جلوگیری از انتقال لرزش همگی از مواردی هستند که در طراحی، ساخت و اجرای سیستم کانال کشی میبایست اعمال شود.

کانال های هوا

کانال کشی می تواند فقط شامل مسیر رفت یا ورود هوا باشد مانند کانال کشی برای ساختمان هایی که از کولر آبی برای تهویه سرمایشی در تابستان استفاده می کنند. در سیستم های تهویه مطبوع پیشرفته تر سیستم کانال کشی دارای مسیر برگشت یا خروج هوا میباشد که این مسیر برای ورود یا بازگشت هوای داخل ساختمان به دستگاه تهویه مطبوع میباشد که در این دستگاه فرآیندها و عملیات خاصی مانند رطوبت زنی، رطوبت گیری و تصفیه می تواند روی هوای برگشتی از داخل ساختمان انجام شود و پس از آن هوای برگشتی از محیط دوباره به محیط برگردد.

سیستم کانال کشی

شبکه برگشت هوا در کانال کشی به ۳ روش امکان پذیر است .

1- کانال جداگانه به موازات کانال رفت اجرا شود . در این روش همانطور که برای هر یک از اتاق ها کانال رفت در نظر گرفته میشود در محل مناسب نیز کانال برگشت برای همه اتاق ها تعبیه می گردد در این روش که عملا منطقی ترین و کاملترین روش می باشد دو اشکال عمده وجود دارد: ۱-مقدار و هزینه کانال کشی زیاد میشود ۲- به علت تقاطع زیاد کانال رفت وبرگشت ارتفاع سقف کاذب زیاد میشود .

2- در روش دوم از راهرو وهال به عنوان جمع کننده هوای برگشتی استفاده میشود و دریچه برگشت هوا در قسمت پایین درهانصب واز یک یا چند قسمت راهرو و هال ٬هوای برگشتی توسط کانال ٬به دستگاه باز میگردد .

این روش با صرفه تراز روش قبلی بوده وعموما در ساختمان های اداری وعمومی مورد استفاده قرار می گیرد.

3- در این روش از سقف کاذب به عنوان جمع آورنده هوای برگشتی استفاده شده وهوای برگشتی از طریق یک یا چند دریچه به دستگاه می رسد.

در ساختمانهای مسکونی واداری ٬در سیستمهای تهویه مطبوع٬در مقابل ۱۰۰ درصد هوای مصرفی رفت ۲۰ درصد هوای تازه و۸۰ درصد هوای برگشتی در نظر گرفته میشود.

بررسی جریان هوا در کانال

برای محاسبه کانال مخصوص عبور هوا در سیستم های هوا رسانی اطلاعاتی از افت فشار و قوانین جریان های مربوط لازم است.

در جریان هوا در داخل کانال یک لایه نازک سیال که نزدیک دیواره کانل در جریان می باشد حرکت قابل توجهی نسبت به لایه های وسط مقطع کانل نداشته است. حال اگر این سیال در طول تمام مقاطع ، موازی هم حرکت کند در این صورت آنرا جریان موازی می نامند. هر قدر به طرف مرکز سطح مقطع کانال نزدیک شویم سرعت به نسبت بیشتر می شود و سرعت متوسط سیال در تمام مقاطع بیشتر از 1/2 سرعت ماکزیمم است.( سرعت ماکزیمم در مرکز است) و افت فشار در این نوع جریان به علت کشش های اصطحکاکی متقابل ما بین لایه های سیال که موازی هم در حرکت هستند، حاصل می شود.

اگر سرعت از حدی تجاوز کند دیگر جریان موازی وجود نداشته و جریان مغشوش به وجود می آید و حرکت هایی مخالف جهت اصلی حاصل شده و سرعت متوسط در مقطع برابر0.8 سرعت حداثر خواهد بود که در اغلب مسائل مهندسی این نوع جریان بیشتر وجود دارد.

جریان هوا در داخل کانال به علت اختلاف فشار در دو طرف طول کانال به وجود می آید. فشار های مربوطه را به سه صورت فشار کلی و فشار ساکن و فشار حرکتی می شناسیم که فشار کلی عبارت است از مجموع جبری در فشار ساکن و فشار حرکتی.

فشار ساکن عبارت است از فشاری که به جدار کانال وارد می شود که اگر مقدار آن خیلی زیاد شود ممکن است موجب ترکاندن جدار کانال بشود. اختلاف فشار ساکن بین دو نقطه از مسیر موجب حرکت و همچنین جبران افت فشار های طول راه می گردد تا بتواند جریان سیال را بر قرار نماید.

همانطور که گفته شد فشار حرکتی ممکن است از افت فشار ساکن حاصل شود تا سرعتی برای جریان هوا تولید نماید و بالعکس موجب ازدیاد فشار ساکن شود و خود تنزل کند. فشار های ذکر شده به هم مربوط بوده و قابل تبدیل به یکدیگرند مثلا ممکن است با خروج فشار ساکن در طول کانال مقدار فشار حرکتی را ترقی داد و یا بالعکس. با تغییر سطح مقطع کانال سرعت هوا تغییر کرده و فشار حرکتی نیز تغییر می کند و در نتیجه فشار ساکن و فشار حرکتی نسبت به هم تغییر می نمایند، چون
که در این رابطه V سرعت جریان هوا در کانال و P فشار حرکتی است.